De kerk van Krewerd.De kerk wordt gebouwd aan het einde van de 13e eeuw. In de Kroniek van Bloemhof wordt het stichtingsverhaal beschreven door de zogenoemde 'continuator' (=voortzetter; na Emo en Menko). Dit verhaal is waarschijnlijk in het laatste kwart van de 13e eeuw opgetekend. De bouw van het kerkje hangt volgens de kroniek samen met de Steenhuizerborg die waarschijnlijk ten zuiden van de huidige kerk heeft gestaan.

 

Volgens de overlevering heeft de rijke borgvrouw, weduwe Tyadeke (of Tjadeke), een belofte gedaan als haar enige zoon Menco (of Menko) ernstig ziek is. Zij belooft, dat, als haar zoon herstelt, zij een kapel zal gaan bouwen op haar landerijen en jaarlijks een som geld zal schenken om de priester van te kunnen betalen. Haar zoon herstelt, maar vervolgens komt ze haar belofte niet na. In plaats daarvan zoekt ze een huwelijkspartner voor Menco. Menco trouwt met Tete, de dochter van deken (c) Gayko van Loppersum, die aan haar vader (die dan ziek is) eigenlijk heeft beloofd om het klooster in te gaan. Menco sterft echter kort daarop als Tete zwanger is, waarop zij te vroeg bevalt en het kind overlijdt. Tete keert terug naar haar moeder Thialdis.

 

Kort daarop wordt ook Tete ongeneeslijk ziek en vererft voor haar dood haar deel van de bezittingen aan het klooster Bloemhof. Daarop breekt een ruzie uit over de nalatenschap van Menco tussen Tyadeke en Thialdis, die meent hierop aanspraak te kunnen maken. Daarop vaagt Tyadeke in 1280 toestemming aan de parochianen en priesters van de moederparochie Holwierde om de kapel alsnog bouwen als schenking aan het klooster Bloemhof van Wittewierum. Toestemming is nodig omdat de parochie Holwierde hierdoor een kwart van haar grondgebied en inkomsten verliest, namelijk Krewerd en Arwerd. Tyadeke wijdt de kerk aan de Heilige Maagd Maria. (Dit is overigens de enige vermelding van Maria als patroonheilige van de kerk.)

 

De abt van Bloemhof heeft volgens de overleving op de schenking gereageerd met ‘In nomine Jesu vivas et facias’, hetgeen wil zeggen ‘Dat u in de naam van Jezus mag leven en handelen’. Als stichtster krijgt Tyadeke het collatierecht (b), maar hiervan doet ze afstand ten gunste van het klooster.

 

Het waarschijnlijk niet helemaal op de werkelijkheid berustende verhaal vormt een voorbeeld van een hagiografie (a) met de stichtelijke boodschap aan gelovigen, dat God niet met zich en gedane beloften laat spotten en dat de leiding over een kerk na stichting dient te worden overgedragen aan de geestelijkheid.

 

Lees ook:

De stichting van de kerk van Krewerd.
In Krewerd woont een vrouw die Tateke heet.

 

 

Noten:

(a) Een hagiografie, heiligenleven of (heiligen)legende is de biografie van een heilige. Daarnaast verwijst 'hagiografie' naar heiligenlevens als literair genre. Het woord is ontstaan uit de samenvoeging van de Griekse woorden ἅγιον (hagion), heilig en γράφειν (grafein), schrijven. De auteur van een hagiografie noemt men een hagiograaf. De wetenschap die zich bezighoudt met de studie, geschiedkundige evaluatie en de tekstkritische uitgave van hagiografieën noemt men de hagiologie. De wetenschapper die dit studiegebied beheerst, noemt men een hagioloog.

(b) Het collatierecht, naar het Latijn "præsentatio sive collatio", in het katholiek kerkelijk recht "jus patronatus", is het recht om een geestelijke, een pastoor of een dominee voor te dragen ter benoeming. Het recht is erfelijk geweest en wordt in Nederland in 1922 afgeschaft met de bepaling dat de eigenaar het recht tot zijn of haar dood mag blijven uitoefenen. Prinses Wilhelmina der Nederlanden heeft tot haar dood in 1962, als laatste particulier, het recht van collatie in Apeldoorn gehad. Zij zocht daar de dominees uit. Het recht van collatie is een van de laatste heerlijke rechten, doch is in tegenstelling tot veel andere heerlijke rechten doorgaans geen leengoed. In het verleden is het recht veelal door edelen uitgeoefend. Het is vaak verbonden aan kastelen, borgen, havezaten en states. Wanneer een familie alle collatierechten in een kerspel bezit, wordt gesproken van een staande collatie. De eigenaar van het recht wordt dan unicus collator genoemd. Het recht van collatie is in vervlogen tijden zelfs verhandelbaar en vererfbaar. Bij de Grondwetsherziening van 1922 is het collatierecht in Nederland afgeschaft.


(C) Een deken is binnen verschillende christelijke kerkgenootschappen een persoon, meestal een geestelijke, die leiding geeft aan een bepaalde afdeling. De inhoud van de functie van de deken verschilt bij de verschillende kerken.

 

Bron:

 

Vrij verteld uit de ‘Kroniek van het klooster Bloemhof te Wittewierum’, met een inleiding, editie en vertaling van H.P.H. Jansen en A. Janse. Uitgeverij Verloren te Hilversum, 1991.

 

 

Foto: ©Harm Hofman.

 

 


 

 


Deze pagina maakt deel uit van www.nazatendevries.nl. Aan bovenstaande tekst is de uiterste zorg-vuldigheid besteed. Desondanks kunnen er best fouten voorkomen. Constateer je fouten en/of heb je vragen, correcties, aanvullingen......... geef die dan even aan mij door via mijn E-mail adres (zie rode balk boven). Wij hebben ons uiterste best gedaan om de auteurs van teksten/citaten en copyrightbepalingen van afbeeldingen te achterhalen. Mocht je rechthebbende zijn en hierover vragen of opmerkingen hebben, neem dan contact op via e-mail. Lees ook de 'Disclaimer' en 'Privacy' voor méér informatie en laat ook eens een bericht achter in het Gastenboek, dan weet ik waarvoor ik het doe.
Hoogeveen, 2 augustus 2018.
Revisie: 15 september 2023.
Samenstelling: Harm Hillinga.
Menu Artikelen.
Terug naar de HomePage.
Top